Iben & Nolle – Kasper & Roel – Sien & Roel – Marijke
Stage of vrijwilligerswerk
De Prince Albert Skills School is een project door en voor vrijwilligers. Wij hebben alles te danken aan de steun van mensen met een hart voor kwetsbare jongeren. Zo hebben we al 2 maal Belgische studenten mogen verwelkomen die het beste van zichzelf hebben gegeven in de school. Er zijn ook lees-, sport- , en andere projectdagen die begeleid worden door geëngageerde vrijwilligers uit Prince Albert. Hiermee zouden we zeer graag willen doorgaan en we hebben de ambitie om deze manier van werken nog sterk uit te breiden.
Door onze ervaring met stagiaires en vrijwilligers zijn wij in de mogelijkheid om studenten te ondersteunen en te begeleiden in dit project. Deze ondersteuning bieden wij in eerste instantie bij de praktische kant van een stage (huisvesting, taal, tickets,…). Wij willen ook een aanspreekpunt zijn voor de stagiaires bij dagdagelijkse problemen. Je aanpassen aan een ander land met zijn gebruiken en gewoontes is niet altijd vanzelfsprekend. Ook hierin zullen wij de nodige ondersteuning bieden. De stagemogelijkheden in de Skills School zijn zeer breed te bekijken. Wij zijn altijd opzoek naar toekomstige leerkrachten, orthopedagogen, ingenieurs,… voor een bijdrage binnen een educatief of technisch aspect van het project.
Ervaringen
Iben & Nolle:
Begin 2020 vertrokken we naar Zuid-Afrika voor een buitenlandse stage. Als bijna afgestudeerde leerkrachten hout & techniek zouden we terecht komen in een school voor leerlingen die niet meer terecht kunnen in reguliere scholen. We hadden wel verwacht dat dit iets zou zijn wat ons zou bevallen, maar de hele stage-ervaring heeft de verwachtingen echt wel overtroffen.
De Skills School was voor ons een droomplek om stage te doen. Ten eerste werden we hartelijk ontvangen en heel goed begeleid door Roel, Sien en Rodine. Door de taalbarrière (Afrikaans is toch wel iets anders dan West-Vlaams) verliep het met de leerlingen de eerste weken nog niet zo vlot. Wanneer het Afrikaans ons beter lukte, vlotte het ook al snel met de leerlingen.
Het feit dat we een zekere vrijheid kregen voor het invullen van de stageopdrachten beviel ons ook wel. Doordat de school nog op vele vlakken kan groeien (leerlingen, gebouwen, leerinhouden, activiteiten) konden wij onze creativiteit zeker kwijt! Tijdens de stage hadden we ook echt het gevoel dat we een meerwaarde konden zijn en echt iets kon betekenen voor de leerlingen en de school. Bij de meeste stages vervang je de aanwezige leerkracht en ervaar je misschien minder de verrijking voor de school of de leerlingen. Wij konden echt initiatief nemen, de praktijklessen opstarten en ook echt praktische dingen in de school realiseren. Zo installeerden we bijvoorbeeld de douche en de omheining. De beelden van ‘de doop van de douche’ en van de jongens die vrolijk stonden te zingen onder die douche zullen we nooit vergeten!
Wat zouden we graag nog eens terug willen gaan om opnieuw de school verder te helpen evolueren! Het zou fantastisch zijn om binnen de school ook een meisjesklas op te richten, of om een nieuw gebouw te bouwen, met praktijklokalen en meer ruimte om les te geven.
We zouden iedereen echt aanraden om op deze bijzondere school stage of vrijwilligerswerk te doen. Niet twijfelen, doen!
Graag willen we nog eens iedereen bedanken die ervoor gezorgd heeft dat we er een onvergetelijke tijd beleefde. Herinneringen en levenservaringen voor het leven!
Nog vragen over onze ervaring? Stuur ibenverschuere@gmail.com
Kasper & Roel
In het 2de jaar van onze lerarenopleiding konden we ons aanmelden voor een buitenlandse stage. Wij hebben ons hier dan ook meteen voor ingeschreven.
Op het einde van het jaar kregen we van één van onze docenten de vraag of we een avontuur in Zuid-Afrika zagen zitten. Zij had vernomen dat er in Prince Albert een kleinschalig schoolproject liep waarvoor ze technisch geschoolde leraren zochten.
Wij zijn zonder te twijfelen op dit aanbod ingegaan en een jaar later stonden we in de Prince Albert Skills School.
Het was de eerste keer dat de Skills School stagiaires ontving.
Door de taal- & cultuurbarrière verliepen de eerste weken met de studenten stroef. Er was veel ruzie onderling en ze konden zich bijna niet concentreren.
Met Rodine en Helene konden we het wel meteen zeer goed vinden. We konden met al onze vragen/problemen vanaf dag 1 bij hen terecht.
Na enkele weken begon ons Afrikaans beter te gaan en dit maakte en groot verschil in de relatie met de jongens. We hebben in het begin ook veel sport gedaan en op die manier aan onze band gewerkt.
Vanaf dan begon de mooiste ervaring in ons leven. We zijn lessenpakketten beginnen opstellen en samen met Rodine deden we aan co-teaching.
Door het lage beginniveau van de leerlingen merk je snel de progressie die je maakt.
Dit gaf ontzettend veel voldoening en de leerlingen werden er ook merkbaar gelukkiger van.
Het hoogtepunt van onze stage was een voetbalwedstrijd die we zelf organiseerden. We speelden met onze school tegen de Swartberg Hoërskool. De leerlingen van PASS worden vaak neerbuigend bekeken. Door deze wedstrijd te winnen, zetten we een grote stap naar een positiever zelfbeeld en we creëerden een hechte groepsdynamiek.
De jongens kwamen meer naar school, ze deden beter en beter hun best, ze maakten minder ruzie, ze brachten zelf onderwerpen aan waarover ze meer wilden weten! En dan opeens ben je 3 maanden verder…
Samen om 6 uur ’s morgens vanachter in de ‘bakkie’ op weg naar de luchthaven naar de zonsopgang kijken en beseffen dat alles al voorbij is. Daar konden we ons absoluut niet bij neerleggen.
Het heeft dan ook niet lang geduurd alvorens we Helene terug contacteerden om te vragen wat we nog konden doen. En voilà, hier staan we dan! Een mooi vervolg te breien aan de mooiste, meest intense ervaring van ons leven!
“In Prince Albert huil jy twee keer, een keer as jy aankom en een keer as jy vertrek”
Roel & Sien
Wij hebben altijd de droom gehad om alvorens we aan het echte leven zouden beginnen nog ergens in het buitenland de nodige levenservaring op te doen. Sien bracht de laatste twee weken van Roel zijn stage nog een bezoek aan PASS en was direct overtuigd om samen terug te keren en van deze school een echte Skills School te maken. Door een vervolg aan de stage te breien konden we deze droom in vervulling laten gaan.
Voor onze terugkeer stelden we enkele doelen op voor de school en goten die in een strategisch plan. We wilden zeker verfraaiingswerken aan en in de school uitvoeren, schoolmaterialen voorzien en leerplannen opstellen.
Al snel hadden we één van onze doelen bereikt: we creëerden extra leerruimte door een afdak te zetten. Ook vonden we budget om nieuwe schoolmaterialen te kopen zoals technische materialen, kookgerei en leermiddelen. We merkten al snel dat alles in Zuid-Afrika er op internet evengoed uitziet als hier, maar dat er aan de service en levertijd nog wat gewerkt kan worden. Je daar in opboeien, bleek geen zin te hebben; in Afrika heeft nu eenmaal iedereen wat meer tijd. Het is dan ook veel makkelijker om je aan te passen aan het Afrikaanse ritme dan nadien terug te keren in de Westerse drukte.
Doorheen de weken maakten we ook tijd om met alle leerlingen een gesprek te hebben over hun noden, interesses en toekomstplannen. Sien- met haar pedagogische achtergrond- maakte voor iedere leerling een handelingsplan waarin hun persoonlijke leertraject wordt beschreven. We zaten vaak samen met Rodine- de lerares- om een schoolreglement uit te werken en lesvoorbereidingen te maken.
Roel nam tijdens deze periode de rol van directeur op zich en werd dit na een tijdje ook op papier. Hij vervulde deze rol door o.a. de jongens aan te spreken als ze zich niet aan de regels hielden. We gingen elke dag langs in de school om te kijken hoe het liep, bij te springen tijdens de lessen en te vragen aan de leerkracht en leerlingen hoe het ging.
Tijdens ons verblijf in Prince Albert kregen we heel wat bezoek. Sien haar ouders en zussen, enkele vrienden van Roel alsook zijn broer kwamen langs. Er stond nog heel wat bezoek gepland, maar daar stak covid jammer genoeg een stokje voor. We leerden heel wat plaatselijke bewoners kennen waar we regelmatig activiteiten mee deden en hulp aan vroegen om de omgeving beter te leren kennen. We kunnen echt wel zeggen dat Prince Albert voor ons een tweede thuis is geworden. Het was een perfecte combinatie van heel nuttig werk en ontzettend veel genieten.
Tijdens onze fantastische periode in Zuid-Afrika hadden we ook nog de eer om mentor te zijn van Nolle en Iben, 2 toekomstige leerkrachten die stage kwamen doen in de Skills School. Dankzij hen konden we nog een heel deel van onze doelen verwezenlijken. We zaten meteen met Nolle en Iben op dezelfde golflengte waardoor er al snel enkele technische lessen uit verder vloeiden. We gingen ook van start met het bouwen van een douche en het zetten van een omheining. Hadden we geweten dat hun stage onze laatste maanden in Zuid-Afrika waren, hadden we wellicht nog meer genoten en nog harder gewerkt.
Wij hebben nog geen moment spijt gehad van onze keuze en zijn iedereen die ons heeft gesteund en geholpen om dit hartverwarmend verhaal te schrijven ontzettend dankbaar. Maar dit verhaal is zeker nog niet af. Wij blijven ons dagelijks inzetten om dit prachtige project volledig te realiseren.
Marijke
‘Ik ben op pensioen en wat doe ik anders om mijn tijd zinnig door te brengen?’
Dat is echter maar een halve waarheid. Toen Roel mij vroeg iets te schrijven over mijn vrijwilligerswerk op PASS , moest ik wel met iets beter voor de dag komen dan een veelgehoord cliché.
Ik ben opgevoed met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Als je het goed hebt, iets goed kan, iets heel graag doet, waarom zou je dat niet met anderen delen? Vooral met anderen die door het lot, door een politiek systeem of door eigen toedoen het moeilijker hebben om hun weg te vinden. In mijn dorp Prince Albert waar ik samen met mijn Zuid-Afrikaanse man nu vele maanden per jaar verblijf, zie je met je ogen toe het verschil tussen de “Have” en de “Have Not”. Er zijn ook verschillende projecten met jongeren die door de mazen van het net vallen.
Hier volgen een paar lievelingsbezigheden die ik met minderbedeelden uit mijn dorp wil delen in de hoop dat ze er versterkt uitkomen:
-Ik organiseer graag want ik ben een beetje van een regelneef. Sinds zes jaar ben ik de “facilitator” tussen de studenten van Karel De Grote en Artesis –Plantijn Hogescholen en de verschillende scholen van ons dorp, Prince Albert. De jongeren van Noordeind zien elk jaar erg uit naar hun komst.
Roel en Kasper kwamen in 2019 terecht bij PASS en deden wonderwerken tijdens hun stage. Roel en Sien kwamen zelfs voor een jaar terug om de school professioneel uit te bouwen maar Covid stak een stokje in de wielen en ze moesten na zes maanden terug. Ze zorgen er echter voor dat de school blijft bloeien, ook zonder hen ter plaatse.
-Ik ben van opleiding, leraar en een leeswolf. Ik combineer beide in het vrijwillgerswerk op PASS. We zitten in een grote cirkel buiten onder de peperboom. Ik lees voor uit jeugdromans, geschreven door bruine schrijvers met thema’s die nauw aansluiten bij hun leefwereld. Mijn Afrikaans is ondertussen voldoende goed verstaanbaar en mijn drama-ervaring maakt dat de jongens niet in slaap vallen. Toen ik na een paar maanden lockdown het voorlezen hervatte, bleken ze nog meer van de verhaallijn van ‘Puntemasjien’ te weten dan Tannie Marijke zelf. Nu lees ik wekelijks twee hoofdstukjes uit ‘Gerook’ met als thema drugs (tik). Ik wacht na elke paragraaf af of er commentaar komt. Stilletjesaan komen de jongens los en als voormalig pedagoog kan ik het niet laten om af en toe wijze raad te geven bij het gelezene.
-Ik ben verslaafd aan yoga, doe dit al plichtsgetrouw voor dertig jaar en geef dit nu ook op het POP-centrum maar de jongens van PASS spelen liever voetbal. Wie zou hen dat durven kwalijk nemen…
Mondibel vzw 